Seasons in a jar

←ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ Τη σκορδαλιά αυτή τη φτιάχνει η γιαγιά μου με το λάδι από τα ψάρια και γίνεται νοστιμότατη. Είναι κάπως διαφορετική από τις άλλες, είναι απλή και δε χρειάζεται καθόλου κόπο. Σε κάποιες περιοχές φτιάχνουν τη σκορδαλιά με πατάτα, σε άλλες με ψωμί. Αυτή η συνταγή δεν έχει ούτε πατάτα ούτε ψωμί, όμως δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις άλλες. Έτσι κι αλλιώς, πρωταγωνιστεί το σκόρδο. Θα χρειαστούμε: 2 σκελίδες σκόρδο μισό φλιτζάνι του τσαγιού ελαιόλαδο 2 κ.σ. αλεύρι 1 φλιτζάνι τσαγιού νερό χλιαρό αλάτι μαύρο πιπέρι Πως το κάνουμε: Αν δεν έχουμε τηγανίσει ψάρια από πριν για να χρησιμοποιήσουμε το λαδάκι, τότε απλώς ζεσταίνουμε στο τηγάνι το ελαιόλαδο. Στο χλιαρό νερό διαλύουμε το αλεύρι προσέχοντας να μη σβολιάσει. Μόλις το ελαιόλαδο κάψει, ρίχνουμε το χυλό με το αλεύρι, αλάτι πιπέρι και ανακατεύουμε για 5-6 λεπτά. Όταν σταθεί, ρίχνουμε το σκόρδο τριμμένο και ανακατεύουμε. Η σκορδαλιά είναι έτοιμη για σερ...

Πολίτικη σαλάτα

←ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ Μπορώ να φάω όχι μόνο ένα πιάτο, ούτε δύο, ούτε τρία. Μπορώ να τρώω αυτή τη σαλάτα και να τρέφομαι αποκλειστικά με αυτή. Αν βρεφεί ένα πιάτο μπροστά μου με πολίτικη σαλάτα, συνήθως δεν καταλαβαίνω πόσο πολύ τρώω, επομένως εάν είσαι εκεί γύρω και θέλεις να φας κι εσύ καλύτερα να βιαστείς και να πάρεις στο πιάτο σου πριν την εντοπίσω. Αν έχετε και το μωβ το λάχανο εκτός από το άσπρο μπορείτε να βάλετε και τα δύο. Το μυστικό όμως είναι στο να πατήσετε το λάχανο με τα χέρια και το αλάτι αφού το ψιλοκόψετε. Θα χρειαστούμε: 1/2 λάχανο ψιλοκομμένο 2 καρότα τριμμένα στον τρίφτη 4-5 κλαράκια σέλινο ψιλοκομμένο 4-5 κλαράκια μαιντανό ψιλοκομμένο 1 πιπεριά Φλωρίνης (μπορούμε και τουρσί) ελαιόλαδο και ξύδι αλάτι και μία πρέζα ζάχαρη Πως το κάνουμε: Το μυστικό για να είναι πιο ζομερή η σαλάτα αυτή είναι πριν ρίξουμε το λάδι και το ξύδι, να βάλουμε όλα τα υλικά σε ένα μπολ τριμμένα και ψιλοκομμένα και να τα πιέσουμε με το χέρι να βγάλουν τα υγρά μαζί με το αλάτι και...

Πίτα με σέσκουλα και φέτα

←ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ Το σέσκουλο που έχει συγγένεια με το παντζάρι, καλλιεργείται στις μεσογειακές περιοχές, γενικά στις εύκρατες περιοχές και εντός πόλης σπάνια τα βρίσκω σε μικρά τουλάχιστον σούπερ μάρκετ. Πιο εύκολα τα βρίσκω σε μανάβικα με μεγάλη ποικιλία και στην λαική όπου τα πουλάνε πιο συχνά. Σε πολλές περιοχές στην Ελλάδα το ονομάζουν "λάχανο" ενώ χρησιμοποιούν τα μεγάλα του φύλλα για να φτιάξουν ντολμάδες και τα επόμενα ματσάκια λέω να δοκιμάσω να τα κάνω ντολμάδες. Τις περισσότερες φορές τα φτιάχνω βραστή σαλάτα με ελαιόλαδο και φρέσκο λεμόνι και είναι ένα όνειρο. Αν σας αρέσουν γενικά τα χόρτα σαλάτα, το πιο πιθανό είναι να σας αρέσουν και τα σέσκουλα σαλάτα κι αν τα φάτε μία φορά μετά θα τα ψάχνετε συνέχεια. Σκέφτηκα να δοκιμάσω τα σέσκουλα σε πίτα και βγήκε πραγματικά νόστιμη. Φύλλο χρησιμοποίησα χωριάτικο και στη γέμιση έβαλα φέτα αλμυρή. Όποιος παρακολουθεί συχνά το μπλογκ θα ξέρει πως προτιμώ και με βολεύει καλύτερα να αγοράζω έτοιμο φύλλο γιατί ο χρόνος δ...

Κουλουράκια λαδιού με μαστίχα και μαχλέπι

←ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ Λίγο οι πασχαλιές που μάζεψα, λίγο τα κουλουράκια με τη μαστίχα, έχει γεμίσει το σπίτι μυρωδιές. Ωραίες μυρωδιές, πασχαλινές, σπιτικές και ανοιξιάτικες. Αν και στη Θεσσαλονίκη συνηθίζουμε να λέμε κουλούρια, τα γνωστά κλασικά τραγανά κουλούρια Θεσσαλονίκης με το σουσάμι, ενίοτε λέμε κι αυτά κουλουράκια και όχι μπισκότα. Κι εδώ, αλλά και σε άλλες περιοχές βέβαια. Γίνονται ελαφρώς τραγανά και τα αρώματα τους θυμίζουν τσουρέκι. Είναι ότι πρέπει για να τα συνδυάσει κανείς με ένα ωραίο ζεστό ελληνικό καφέ το πρωί ή και σκέτα για την λιγούρα, να τσιμπάς κι από ένα κάθε φορά που μπαίνεις στην κουζίνα. Θα χρειαστούμε: 650 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις 200 ml ελαιόλαδο 120 ml χυμό πορτοκαλιού 200 γρ ζάχαρη 1 κ.γλ. μπέικιν πάουντερ 1 κ.γλ. μαστίχα κοπανισμένη 1 κ.γλ. μαχλέπι 1 κ.γλ. κάρδαμο Πως το κάνουμε: Ανακατεύουμε το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ και τη ζάχαρη. Προσθέτουμε τα αρωματικά, μαστίχα, μαχλέπι και κάρδαμο και ανακατεύουμε. Ρίχν...

Γλυκό φράουλα, ανοιξιάτικο

←ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ Η χαρά μου όταν ξεκινούν τα ανοιξιάτικα και καλοκαιρινά φρούτα να σκάνε μύτη στις αγορές, είναι απερίγραπτη. Από παιδί θυμάμαι να υπάρχουν πάντα στο σπίτι φράουλες αυτή την εποχή, ζουμερές κομμένες και πλυμένες, σερβιρισμένες με ζάχαρη. Πλέον, τις προτιμώ χωρίς ζάχαρη, σκέτες όπως είναι. Για μένα οι φράουλες είναι ένα γλυκόξινο καλωσόρισμα της άνοιξης. Το γλυκό φράουλα δε χρειάζεται πολύ βράσιμο, χρειάζεται όμως αρκετή προσοχή για να μη χαλάσει το φρούτο. Πλένουμε πολύ προσεκτικά τις φράουλες και μεταφέρουμε επίσης πολύ προσεκτικά στο βάζο όταν ετοιμαστεί το γλυκό. Αυτό το γλυκάκι μπορούμε να το φάμε σκέτο ή να το σερβίρουμε με παγωτό βανίλια, σε κρέπες ή σε γιαούρτι. Θα χρειαστούμε: 1 κ. φράουλες 800 γρ. ζάχαρη 1,5 ποτήρι νερό το χυμό 2 λεμονιών 1 βανίλια Πως το κάνουμε: Κόβουμε τα πράσινα κοτσάνια από τις φράουλες και τις πλένουμε πολύ καλά. Ραντίζουμε τις φράουλες με το χυμό του ενός λεμονιού και αφήνο...

Αφράτο κέικ με πραλίνα αμυγδάλου και γλάσο σοκολάτας

←ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ Η αμυγδαλιά, από τα πρώτα δέντρα που ανθίζουν πριν καλά καλά μπει η άνοιξη, συμβολίζει την ελπίδα, την ομορφιά, τη συζυγική ευτυχία, την επαγρύπνηση, την αλλαγή από τον βαρύ χειμώνα στη γλυκιά άνοιξη, τη νέα αρχή και την ανάσταση. Στη Θεσσαλονίκη, ακόμη και μέσα στην πόλη, υπάρχουν αρκετές αμυγδαλιές δεξιά κι αριστερά που γεμίζουν λευκά ή ροζ άνθη και που ομορφαίνουν και χρωματίζουν την πόλη. Μικρή όταν ήμουν, χαιρόμουν απίστευτα πολύ να παίζω και να τρέχω στις αμυγδαλιές του παππού μου και συχνά ανακαλώ διάφορες μνήμες κάθε φορά που καταπιάνομαι με τ'αμύγδαλα στην κουζίνα. Βρίσκω εδώ ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τις αμυγδαλιές και την ιστορία τους, τις "μπαλαμιές" όπως τις αποκαλούσαν στην Κοζάνη, εκεί δηλαδή που βρισκόταν οι αμυγδαλιές του παππού μου, φορτωμένες λουλούδια την άνοιξη, και πιο πέρα το αμπέλι. Η πραλίνα αμυγδάλου φτιάχνεται και στο σπίτι, αρκετά εύκολα και σύντομα θα φροντίσω να γράψω συνταγή. Στο εμπόριο κυκλοφορούν βούτυρα κα...

Ψητά κυδώνια με κρασί και γαρίφαλο

←ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ Σπάνια ψάχνω να βρω κυδώνια γιατί συνήθως κάποιος έχει κυδωνιά, κι όταν είναι φορτωμένη, κόβει μερικά και μου τα φέρνει. Φέτος η θεία μου, ήρθε με μια σακούλα κυδώνια και με ρώτησε αν θα βρω κάτι να τα κάνω και φυσικά βρήκα. Παρότι η αίσθησή τους είναι ιδιαίτερη, εμένα μου αρέσει να τα τρώω και ακριβώς όπως είναι, χωρίς απαραίτητα να γίνουν γλυκό ή να μαγειρευτούν με κόκκινο κρέας για κάποιο γιορτινό γεύμα. Κάπου διάβασα πως σύμφωνα με ένα αρχαιοελληνικό έθιμο, οι νεόνυμφοι μοιραζόταν από ένα κυδώνι ώστε το πρώτο τους φιλί να είναι ευωδιαστό σαν το κυδώνι και πως το κυδώνι λέγεται και "Μήλο της Αφροδίτης" μιας και το δέντρο ήταν αφιερωμένο στην θεά Αφροδίτη. Μου ζήτησαν και μαρμελάδα κυδώνι και γλυκό σε βαζάκι, όμως πρώτα πρώτα έφτιαξα ψητά κυδώνια με κόκκινο κρασί και όπως ψήθηκαν πήραν το χρώμα το βαθύ του κρασιού και το άρωμα από το γαρίφαλο. Στο γιαούρτι έβαλα μέσα και μασκαρπόνε και λίγο μαχλέπι για το άρωμα και όλο μαζί είναι τρέλα, ένα όνειρο. ...

Ταλιατέλες με μανιτάρια και ντοματίνια

Από το Blogger